Na 14 jaar in een dierenkliniek gewerkt te hebben en in mijn jaren als oefentherapeut Mensendieck, is mij opgevallen dat mens en dier niet zo veel verschillen als het gaat om het primaire gedrag bij fysieke klachten.
Dat dieren hun kreupelheid verbergen in een onveilige omgeving vond ik logisch. Zij worden immers in het wild opgegeten of verstoten als ze hun zwakte tonen. Hoe vaak ik in de dierenkliniek een wanhopige eigenaar heb horen zeggen;
‘Thuis is hij loeikreupel en hier geeft de hond geen krimp als je zijn poot onderzoekt, ik snap er niets van.’ Toch is dit gedrag een onderdeel van een efficiënt overlevingsmechanisme, dat geactiveerd wordt door het reptielenbrein. Het reptielenbrein is het oudste deel van de 3 delen waar je hersenen uit bestaan en is gebrand op maar één ding: overleven.
Mensen erkennen hun klachten en beperkingen ook niet graag uit angst voor veroordeling of verstoting. Dit is dus een heel natuurlijk verschijnsel. Maar wat je bij mensen vaak ziet is dat dit gedrag zich in hun vertrouwde omgeving ook voortzet. Waardoor het een vicieuze cirkel wordt en een klacht chronisch en langdurig aanwezig blijft.
En dat is wat dieren nou net niet doen, want zij voelen dat hoe eerder je herstelt bent hoe sneller je uit die potentieel gevaarlijke situatie bent.
Maar wat is dan de reden dat mensen in deze vicieuze cirkel terecht komen?
Naar mijn idee wordt dat beïnvloed door een aantal aspecten: je fysieke gesteldheid (wat voor klachten heb je, hoe is je levensstijl en voedingspatroon), de balans van je fysieke brein en in hoeverre je reptielenbrein (over)actief is, en je sociale omgeving (voelt de omgeving (thuis, werk, vriendenkring) onveilig waardoor bijvoorbeeld je reptielenbrein in de overlevingsstand schiet.
In mijn BodyBrainBalance aanpak, combineer ik de bovenstaande aspecten met een ‘Sisu actie mindset’. Zodat je kunt leren hoe je lijf reageert in tijden van stress of tegenspoed. Om vervolgens vanuit die kennis bewuste keuzes te maken in het streven naar een gelukkig leven.